First, enough large stones needed to be collected. Presumably this happened in the neighbourhood where the megalithic tomb was planned. Researchers presume the stones were not moved over distances larger than 5 kilometres. To facilitate transportation, tree trunks were used as rollers or sledges could be used in winter time to move the boulders over the frozen subsoil.
Different ideas exist on the actual building of the megalithic tombs. According to the first theory the carrying stones were erected first against a core of soil.
The spaces between those stones were filled up with smaller rocks after which the whole was was covered with a hill of soil. Then, the covering stones were dragged in position. Finally, the soil was excavated again through the entrance and the floor was covered with smaller boulders. Research of the covering hills in the Netherlands, however, revealed that they were usually not high enough to pull the covering stones on top of the carrying stones. Another possibility would therefore be that the covering stones were placed on an earthen or wooden platform, after which the carrying stones were installed underneath.
This way, the carrying and covering stones would fit better to each other. A third possibility is that the megalithic tombs were built per trilithon (two carrying stones with one covering stone on top). The covering stone would then be pulled on top of it by means of a wooden slide.
Hoe werden de hunebedden gebouwd (NL)?
Om te beginnen moesten er genoeg grote stenen worden verzameld. Vermoedelijk gebeurde dit in de omgeving van de plaats waar het hunebed moest komen te staan. Onderzoekers gaan ervan uit dat de stenen niet over grotere afstanden dan circa 5 km werden verplaatst.
Om het verplaatsen van de stenen te vergemakkelijken kan gebruik zijn gemaakt van boomstammetjes als rollers of sleeën om in de winter de stenen over de bevroren grond te slepen.
Er zijn verschillende ideeën over de werkelijke bouw van de hunebedden. Volgens de eerste theorie werden eerst de draagstenen overeind gezet tegen een aarden kern. De ruimtes tussen de draagstenen werden opgevuld met kleinere stenen, waarna om het geheel een aarden heuvel (de zogenaamde dekheuvel) werd opgeworpen. Over die heuvel werden de dekstenen in positie gesleept. Tenslotte werd de aarde via de ingang weer uit het hunebed gegraven en werd de vloer afgewerkt met veldkeien.
Uit onderzoek van de dekheuvels van de Nederlandse hunebedden is echter gebleken dat deze doorgaans niet hoog genoeg waren om de dekstenen tot bovenop de draagstenen te slepen. Een andere mogelijkheid is daarom dat de dekstenen op een aarden of houten platform werden gelegd, waarna de draagstenen eronder werden geplaatst. Op die manier zou men de dek- en draagstenen preciezer op elkaar kunnen laten aansluiten. Een derde mogelijkheid is dat de hunebedden per trilithon (twee draagstenen met een deksteen er bovenop) zijn gebouwd. De deksteen werd dan via een houten glijbaan naar boven gesleept.
